Feuilleton Aflevering 42

De tweede moord in Baaiduinen

Aflevering 42 15-6-2019

Dinsdagmiddag, 13.00 uur. Telefonisch topoverleg. De commissarissen zijn er vlot uit. Het hele team ‘Klenckeweg’ - met uitzondering van de aspiranten Gerda en Sengul - wordt met onmiddellijke ingang gedetacheerd bij de politie in Hengelo onder leiding van Chris Snappegat. Oké, als inspecteur is hij een beginneling, maar aan de horizon gloort zijn succes. Dat kan niet meer mis gaan. Inspecteur Pontius van der Luiten uit Hengelo schikt zich erin. Als hij nu stennis maakt en verliest, kan hij het bij de volgende klus ook wel vergeten. En de wonderbaarlijke arrestatie van Alex neemt niemand hem meer af. Nee, een lepeltje honing is beter dan een kruik azijn.

Meindert Smits knarsetandt achter zijn bureau in Hardenberg. Dit klusje had hij zó goed kunnen gebruiken, dit is een duidelijke inschattingsfout van de commissaris, vindt hij want vanaf het begin had zijn baas het over een vermissinkje. Of met opzet? Meindert is er bijna zeker van. De betreffende agenten uit Terschelling en Arnhem worden aan het team toegevoegd. Zij allen mogen bij wijze van spreken hun tandenborstel en pyjama inpakken als de motor van hun auto maar alvast loopt.

Alex van Bentinck wordt om 15.00 uur in het bijzijn van zijn advocaat mr. Pieter Knall geconfronteerd met de schaduwboekhouding van Susanne, die Joop alvast gemaild heeft en waaruit voorlopig en vermoedelijk blijkt, dat er zo’n ton is verdwenen. Overgesluisd naar rekeningen van niet-bestaande crediteuren. Uitbetaald wegens investeringen, die nooit hebben plaatsgevonden. Vermoedelijk. Valse inkomende en valse uitgaande facturen. Vermoedelijk! Het ergste wat je als accountant of als boekhoudkundig rechercheur kunt tegenkomen. Want om zaken van deze omvang te onderzoeken, heeft het team nog wel enige dagen, misschien wel weken, nodig. Het team dat op weg is, letterlijk en figuurlijk. Er valt nog veel werk te verzetten. Maar de advocaat wijst Pontius van der Luiten en Max Boomkamp erop, dat zijn cliënt niets met de boekhouding van het bedrijf van zijn vriendin en haar ex te maken heeft. Sterker nog: zijn cliënt kán er nooit iets mee te maken hebben gehad, omdat Alex nog maar sinds september een relatie heeft met de vriendin die zelf de boekhouding heeft opgezet. De boekhouding die maanden ervoor is afgesloten. Pontius laat Alex een foto zien die de collega’s op Terschelling hebben gescand. Hij ziet een horloge, twee ringen, twee oorbellen en een broche. Herkent hij deze voorwerpen? Alex knikt.

“Deze sieraden zijn van Susanne. Kijk, deze vriendschapsring heeft ze van mij gekregen toen we elkaar een maand kenden. Ik draag er ook een.”

Alex steekt zijn linker ringvinger naar voren. Een massieve gouden ring is versierd met twee briljantjes, een klein kapitaaltje waard.

“Ziet u wel? Precies dezelfde. En die broche heeft ze van haar moeder gekregen. De oorbellen heeft Maarten
haar gegeven. Haar ex. Susanne vond ze te mooi en te duur om in de kast te laten liggen.”

Zo, de identificatie is op een pragmatische manier opgelost, is een feit. Immers: het graf is niet eerder geopend dan op 15 december in het bijzijn van de collega’s op Terschelling en de getuigen Hidde Trip, Aike van Heusden en Jitske Hoving. Toen ook zijn de sieraden en het horloge op en aan het lichaam van het slachtoffer gevonden en verwijderd. Ergo: het opgegraven slachtoffer in Baaiduinen is mevrouw Susanne Granemolen. Q.e.d.[

En de brief dan? Die ze ook in Arnhem hebben gevonden op de USB-stick! Waarin Susanne A. aanwijst als haar moordenaar? Ook hier maakt de advocaat gehakt van. Sinds wanneer is een blote beschuldiging bewijs? Dat zou juridisch gezien een mooie boel worden, spreekt hij oprecht verontwaardigd - er is nog nooit een advocaat oprecht begraven (sic!) - en hij slaat met zijn vlakke hand op de tafel. Oké, oké, bindt hij gewiekst en geroutineerd in, hij weet wel dat de agenten nog maar weinig tijd hebben gehad om zich in de kwestie te verdiepen, maar dat geldt ook voor hem. En zijn cliënt is nog steeds van slag sinds de vermissing van zijn vriendin. Kan niet goed meer nadenken. Slaapt slecht. Is nerveus, steeds als de deur van zijn cel opengaat of dichtgaat. Zelfs van zijn buurman links of rechts. Heeft steeds hoofdpijn. Krijgt huilbuien. En zijn enkel doet vreselijk zeer. Willen de heren daar alsjeblieft rekening mee houden?

Inspecteur Pontius van der Luiten heeft de boodschap begrepen, knikt en laat Alex terugbrengen naar zijn cel. Mijnheer de advocaat komt er wel uit?


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Tanfana Godin van de Germanen

Shortlist column Tubantia

Een nieuwe misdaadthriller De Haagse hel

De zeven zusters

Eenmaal, andermaal, verkocht. Of breng een bezoek aan de bieb