Feuilleton Een moordvent Aflevering 12
Feuilleton Een moordvent Aflevering 12 21-7-2019
Het tengere maar uiterst knappe Tweede Kamerlid pakt haar boodschappentas en fietst die zaterdagmiddag naar de supermarkt. Met drie kleine kinderen over de vloer is dat een regelmatig terugkerende klus, ofschoon de huishoudelijke hulp praktisch alles goed heeft geregeld. Dit is een spoedklus. De wijn is op en vriend Robberto heeft al gauw een droge mond bij het eten. En ervoor. En erna. Het is buiten ook droog. Na het tweede stoplicht neemt ze een zijstraatje. Dat scheelt zeker tien minuten. Ze hoort haar mobieltje maar neemt niet op. Dat kan bij de winkel nog wel. Tot haar ergernis staat er halverwege het steegje een autobusje met geblindeerde zijramen hoogst ongelukkig geparkeerd. Waarom doet zo’n hufterige chauffeur dat?
‘Omdat ik maar heel eventjes moet uitladen,’ is de meest gemaakte smoes.
Ze stapt af want doorfietsen is te link. Op het moment dat zij naast de bus loopt, wordt de deur achter haar opengeschoven. Een forse man springt eruit, grijpt haar vast, houdt zijn hand voor haar mond en tilt haar als een poppetje in de bus. De fiets valt tegen een geparkeerde auto. De deur van de bus wordt met een klap dichtgegooid. Dan voelt drs. Mary Kodeters een natte lap in haar gezicht. Ze kan alleen door de neus ademen. De chloroform doet zijn werk. Haar benen worden slap maar voordat ze de grond raakt, ligt ze al uitgestrekt op de achterbank. Ze krijgt twee grote dekens over zich heen, nadat de overvaller eerst haar enkels bij elkaar heeft gebonden en daarna haar polsen. Het busje rijdt Den Haag uit, naar Delft en vindt daar een beschutte en veilige plaats bij het Wilhelminapark. AutoZorro gaat op de achterbank naast haar zitten, fouilleert haar, bergt haar mobieltje op in zijn jas en wacht geduldig tot ze aanspreekbaar is. Ondertussen kijkt hij naar haar knappe verleidelijke gezichtje. Lang zwart sluik haar. Typische buitenlandse ogen. Miss Saigon? Robberto wist wel waar hij achteraan liep. Die schooier, zijn vrouw is er nu nog kapot van. Met een diepe zucht wordt Mary wakker, is totaal verward en kijkt verbaasd en met grote angstogen om zich heen. Ze ziet haar belager met een donkere bivakmuts over zijn hoofd. Haar enkels doen pijn.
“Goedemiddag, mevrouw Kodeters. Gaat het een beetje? Sorry, dat ik u een beetje ruw moest aanpakken maar anders ging het niet zoals het gaan moest. Weet u wie ik ben?”
Mary schudt met haar hoofd.
“Nee, logisch dat u dat niet weet maar u weet wel, of u vermoedt wel, dat ik AutoZorro ben?”
Nu schudt ze heftiger. De angst wordt er niet minder door.
“Prima toch. Dan weet u ook van die rechters in Usselo, Markelo, Blaricum? Hoe die er aan toe zijn? Best wel positief, hé? Ze hadden ook dood kunnen zijn. Gelukkig krijgen ze een uitstekende medische verzorging. En rechter Kloosz is een klein deel van zijn spaarcentjes kwijt want wat is nou € 150.000,- voor die zwartverdiener? By the way, nu we het toch over centjes hebben… U hebt een subsidieaanvraag voor een project van Robberto behandeld, hé? Toen u lid was van de ambassade in Afghanistan, las ik in de krant. Zelfs plaatsvervangend ambassadeur. En toen hebt u het contract vlug getekend, hé? Is het niet? Hij was verbaasd dat hij meer kreeg dan dat hij had aangevraagd. Maar liefst € 38.000,-. Toevallig! Andere mensen krijgen dat nooit. Nepotisme noemen wij dat in de kantine. En die mailtjes! Meid, jij noemt dat flirten? Maar wel integer…, zo noemde je dat zelf. Wat een onzin! Nooit van mevrouw Ien Dales gehoord of gelezen? Ma Flodder dan? Dat was haar koosnaampje. Afijn, Ien Dales zei ooit: ‘Een beetje integer kan niet.’ Jij wou bewijzen dat dat wel kon? Wij allen noemen dat pure belangenverstrengeling, corrupte mevrouw van de Tweede Kamer.”
AutoZorro komt dichterbij haar zitten. Mary begint te bibberen van de zenuwen. Ze denkt inderdaad aan wat die rechters is overkomen. Is het nu haar beurt? Wat zal die gek met haar doen?
“Kijk, als je wat fout doet in de politiek, zeg dan nooit dat je niks fout hebt gedaan. Als je tien keer hebt gezegd dat je geen neger bent, wordt je huid vanzelf zwart. Zo werkt dat. Regel een is toch bagatelliseren? En dan dat beetje ontkennen. Je minacht het volk, hé? Dat lage klootjesvolk dat niet in Amerika is geboren en niet naar de universiteit is geweest. Die lui die zweten bij het werken. En dat stinkt.”
Mary ziet dat hij in zijn binnenzak friemelt. Komt nu het mes? Wordt zij ook gemarteld? Haar urine drupt van de achterbank op de vloer die bedekt is met zeil.
“Weet je wat, arrogante heks, ik heb hier een papier en daarop staat dat jij je terugtrekt als Tweede Kamerlid. Met onmiddellijke ingang. Verder staat er dat je zelf € 30.000,- terugbetaald aan het Prins Claus Fonds binnen een week. Daar mag je tekenen. Wacht, ik zal je helpen, ga maar rechtop zitten.”
Drs. Mary Kodeters zet bevend haar handtekening zonder het document te lezen. Ook het tweede exemplaar - dat ze mag houden - en nog vijf tekent ze met dichte ogen. Toch is ze enigszins opgelucht. Is het hiermee afgelopen? Want die handtekening onder grote dwang en dreiging met grof geweld stelt juridisch natuurlijk niets voor. Iedereen zal dat begrijpen.
AutoZorro vervolgt dreigend: “Een kopie gaat naar GroenLinks en een paar kranten. Ik denk dat Jolande Sap blij is met deze ontwikkeling van zaken ofschoon ze je enerzijds nooit zal vergeven dat je met die trammelant haar eerste vakantiedag hebt verpest. Anderzijds: mooi opgelost, toch? Eventjes door de zure appel heen bijten. Ik voorspel echter behoorlijke imagoschade voor GroenLinks. Dat nog heel lang doorwerkt. En mocht je denken dat die handtekening niets voorstelt, sappig kutje, ja, ik lees je gedachten op je mooie voorhoofd, dan kan ik je zeggen dat ik niet met een tweede papiertje terugkom. Als je verstandig bent, werk je je hele leven verder als nieuwe directeur van het Blindeninstituut voor slechthorenden of zoiets, mooie baan, dan zie je nog eens iets wat anderen niet zien. Als je echter onverstandig bent, zie je later niet meer zo goed, denk maar aan Jules de Corte, snap je?”
Ze kan de gedachtegang van AutoZorro niet meer bijbenen maar krijgt de kans niet te antwoorden. Het ex-Kamerlid in spe voelt vol afschuw de natte doek weer die AutoZorro heeft ververst. Hij rijdt vijf minuten, parkeert het busje op een onopvallende plek, rommelt wat binnenin en stapt even later over in zijn blauwe Opel Astra. Na een kwartier brandt het busje volledig uit. Toen had de politie Mary al gevonden, honderd meter verderop liggend in de zachte berm van een sloot. Zo galant is hij nou ook wel weer.
De laffe overval op mevrouw drs. Mary Kodeters (46), zaterdagmiddag om 13.15 uur, is vijf minuten later bij iedere politieagent in het land bekend via de SPA (Staat van Politie Alarm, dat is een Overvalprotocol.). Het slachtoffer vertelt exact wat zich heeft afgespeeld in Den Haag en Delft. Een ijzeren geheugen heeft ze maar in de praktijk maakt ze gebruik van een selectieve harde vergeetschijf. Dus verzwijgt ze niet dat de overvaller die rechter Kloosz een zwartwerker had genoemd.
Het kabinet en alle Kamerleden worden onmiddellijk ingelicht en krijgen het bevel om thuis te blijven met alle ramen en deuren op slot. Men sluit verdere overvallen en wraakacties door AutoZorro niet uit. Dat hij hier achter zit, is buiten kijf. En voor het eerst: geen buitensporig geweld. Zoveel mogelijk rechters en openbare bestuurders die het laatste jaar kritisch in de openbaarheid zijn getreden, krijgen een negatief reisadvies alsof ze op vakantie wilden gaan naar een door een tsunami getroffen gebied.
Rechter Kloosz krijgt bovendien bewaking voor de deur. Over die €150.000,- zullen ze het later nog wel eens hebben, want zo’n misstap krijgt natuurlijk een vervolg. De minister-president wordt persoonlijk op de hoogte gebracht van deze financiële uitglijder van de rechter. De leider van ons landje informeert op zijn beurt de excellentie van Binnenlandse Zaken. Een corrupte rechter wordt niet getolereerd. Zeker niet als hij als explosief voorpaginanieuws op de keukentafel ligt, klaar om verslonden te worden. Dossier 8 wordt ter plekke bijgewerkt.
Ook de fiscus krijgt een dringend telefoontje en wel om zo spoedig mogelijk een diepgaand boekenonderzoek bij de magistraat te houden Een vette boete ligt in het verschiet.
Inspecteur Pontius van der Luiten overlegt onmiddellijk telefonisch met de Raad van Hoofdcommissarissen welke maatregelen ze nog meer moeten nemen. De voorzitter van de Raad overweegt een hoofdcommissaris te benoemen om de leiding van Pontius over te nemen, deze zaak dreigt hem boven zijn hoofd te groeien. De arme inspecteur kan dit nog net voorkomen door met een geweldig voorstel te komen.
“Waar denk je aan, Pontius?” vraagt de voorzitter nieuwsgierig.
“Onmiddellijk de A1 afzetten bij de afslag Markelo, nummer 27, richting Almelo/Enschede, de voltallige MMB en honderd agenten er naartoe om iedere, maar dan ook iedere personenauto te controleren,” antwoordt Pontius beslist.
“Zo! Waarop?”
“Op de persoonsbeschrijving van de dader. We weten bijna zeker dat hij in Twente woont of vanuit Twente opereert. Een stevige jonge vent. Tussen de dertig en veertig. Na Delft rijdt hij in zijn eentje naar huis. Hij opereerde immers tot nu toe altijd in zijn eentje. Misschien ruikt zijn auto naar chloroform, misschien heeft ie de natte doek nog bij zich of de fles met chloroform of nog beter: de zes door mevrouw Kodeters getekende exemplaren van aftreden. Dan is ie er gloeiend bij, lijkt mij. Mee eens, mijnheer?” vraagt de inspecteur enthousiast.
“Uitstekend,” is het koele antwoord van de hoofdcommissaris, “als jij denkt dat dit de manier is om AutoZorro te pakken, mij best. En de andere heren zullen het wel met mij eens zijn. Je weet, Pontius, dat dit een ongekende chaos kan veroorzaken? Je calculeert hiermee een massaal protest in op de autoweg? Misschien wel erger dan de Engelse rellen en wordt Holten platgebrand! Of Markelo. Dat kun je ook de baas? En wat doe je aan het ramptoerisme aan de andere kant van de weg, richting Arnhem?”
“In principe wel, mijnheer. Maar bij nader inzien: dan houden we toch de ME achter de hand?”
“Je weet wat dat kost…?”
“Als de pleuris uitbreekt en de ME is er niet of te laat, kost ons dat meer, mijnheer,” houdt Pontius dapper stand, “we zitten niet in Londen.”
De hoofdcommissaris heeft nog een pijl op zijn boog.
“Stel, stel dat de dader nu via een B-weggetje door de Achterhoek naar huis tuft?”
Inspecteur Pontius van der Luiten denkt razendsnel na. Als hij bakzeil haalt, kan hij het verder wel schudden. Als hij verder pokert en verliest: ook.
“Dan zit ik morgen achter mijn ouwe bureau in Hengelo, mijnheer.”
“Goed zo, blijf vooral positief denken, ik weet dat ze in Borger een katholieke verkeersagent kunnen gebruiken voor die enige rotonde in dat dorp.”
Het lijkt wel een militaire operatie. Alleen de houwitsers ontbreken. Het viaduct bij de afslag nummer 27 wordt aan weerskanten afgesloten. Rechts, de N755 naar Markelo; links, de N350 naar Holten; om te voorkomen dat demonstranten zich daar verzamelen of er voorwerpen vanaf gooien. Agenten delen de verbaasde weggebruikers mee dat ze maar om moeten keren en een andere weg moeten kiezen om thuis te komen. Hoe? Welke weg? Dat is hun zorg niet, antwoorden de wetshandhavers, zij doen ook maar wat hen wordt opgedragen.
'Zijn er geen omleidingsroutes uitgezet en omleidingsborden geplaatst?'
“Nee, mijnheer, mevrouw, vandaag niet.”
De twee eerdere afslagen worden eveneens geblokkeerd. Hetzelfde ritueel, doorrijden, doorrijden, doorrijden. Ja, bij Almelo kunnen ze omkeren, dus waar hebben ze het over? Geniet van het ritje! De linker rijbaan van de A1, richting Almelo, wordt afgezet met twee politiebusjes van de ME. Er kan nog geen fiets tussendoor. De fuik is dicht.
Inspecteur Henkjan Bovendijks en Frans de Sjouwer blijven in Delden de boel regelen. De rest gaat mee naar de snelweg. Simone Poeldijk heeft een lumineus idee gekregen en trekt Pontius aan zijn mouw voordat ze haastig aanstalten maken om in de auto’s te stappen.
“Als we nou die drie rechters eens laten komen…”
“Waarom zouden we dat nou doen?” is zijn verbaasde reactie.
“En die politieke mevrouw uit Den Haag. Tja, misschien klinkt het gek maar we laten iedere verdachte een paar zinnen hardop zeggen zodat die rechters en die mevrouw dat kunnen horen. Stemherkenning is toch zeker aanvullend bewijs, nietwaar, chef?”
“Zeker telt dat mee. Mooi idee, Simone. Hier kunnen we wel wat mee.”
“Dat dacht ik ook,” zegt ze zichtbaar blij, “en dan zetten we ze op een rij naast elkaar zodat ze elkaar niet zien. Ze steken een rood bordje op als ze denken dat het AutoZorro is en een groen bordje als ie het niet is.”
Max Boomkamp doet ook een duit in het zakje en zegt: “Hebben wij die tekst al die de dader gebruikte? Ik meende dat hij nogal vloekte en grove taal uitsloeg. Ik keur dat ten zeerste af. Als Frans daar een overzicht van maakt, kan hij dat doorbellen en maak ik er wel een paar exemplaren van. We moeten nu toch echt snel weg anders is die AutoZorro Markelo al voorbij.”
“Rustig blijven, Max. Ik denk dat hij zeker twee uur onderweg zal zijn en wij een half uur met sirene,” gebaart Pontius met een draaiende wijsvinger in de lucht, “maar ehm, Frans, geen gevloek in de tekst, sommige mensen zullen dat beslist niet voorlezen en dan krijgen we een klacht aan onze broek wegens blasfemie of godslasterlijk taalgebruik, zo je wilt.”
Ronny Bosch schreeuwt er overheen: “En zoek ook naar kraaienpoten, tape en zwarte handschoenen en een
bivakmuts, mensen! Of een zwarte, blauwe of groene motorhelm!”
Pontius besluit met: “Succes allemaal. Kop op. Maak geen stomme fouten anders kun je vanavond afwassen bij moeder de vrouw.”
“Gezellig…,” parodieert Willem Gent Georgina Verbaan als Lena in ‘’t Vrije Schaep’.
De afzetting van de A1 en de afritten verloopt vlekkeloos. Het verkeer wordt langzaam teruggebracht van twee naar een rijstrook. Twee naast elkaar rijdende politieauto’s met een stopbord trappen voorzichtig op de rem. Vanzelf ontstaat een stilstaande file. Dat is voorzien. Tientallen agenten lopen snel aan weerskanten langs de wachtende auto’s en kijken scherp naar de inzittenden die verbaasd, kwaad of bang terugkijken. De eerste schifting is dat de vrachtauto’s ongezien door mogen rijden. De tweede schifting is dat de personenauto’s waar geen man in zit door mogen rijden. Op die manier worden de fors uitziende verdachten van tussen de 30 en 40 jaar geselecteerd en die auto’s moeten verder over de vluchtstrook waar ze na zo’n honderd meter opnieuw tot stilstand worden gebracht.
Twee rechters zijn op tijd gearriveerd. Rechter mr. Wese Ulie uit Usselo en rechter dr. mr. Eric Kloosz maar die speelt praktisch een thuiswedstrijd. Die andere rechter, mr. Justinus van Kagerwoud de Groenlingh zit sinds de overval in zijn zomerverblijf in het buitenland.
Mevrouw drs. Mary Kodeters komt niet omdat ze gebruik maakt van het eerdere advies - of bevel van hogerhand? - om thuis te blijven. Pontius betreurt dat ten zeerste want zij heeft waarschijnlijk de stem van AutoZorro nog ‘t verst in het geheugen. Maar hij wil het niet op de spits drijven. Op dit niveau kun je op die manier eerder struikelen dan op de Matterhorn.
Hier en daar wordt er getoeterd. Iedereen vraagt wat er aan de hand is. Volgens instructies vertellen de agenten open en eerlijk dat dit een klopjacht is op AutoZorro. Mijnheer Cees Bijvanck, de verkeerspsycholoog van de politie, rekent daarom op meer sympathie voor deze aktie.
“Omdat vanmiddag een Tweede Kamerlid is overvallen?” begrijpen sommigen maar willen dat graag bevestigd zien.
Na een half uur controle hebben ze vijftien verdachten nader aan de tand gevoeld. Hun auto’s zijn doorzocht, ze hebben een kort verhaaltje voorgelezen en de rechters hielden hun groene bordjes op. Twee twijfelgevallen worden door Pontius persoonlijk voorlopig verhoord. Hun gegevens worden ter plekke in de computer opgeslagen en doorgestuurd naar Delden met de belofte dat ze eventueel later op de dag nog bezoek aan huis krijgen of een oproep om op het bureau te verschijnen.
Dan ontstaat er flinke commotie. Wat is er gebeurd?
Dirk Tusscher liep op de vluchtstrook voor een Volvo uit die geselecteerd was als mogelijke dader. Inderdaad zit achter het stuur een fors persoon. Alleen in de auto. De chauffeur stopte plotseling. Dirk hoorde dat, draaide zich om, liep op de auto toe teneinde de man enige vragen te stellen maar schrikt zich dan kapot. Hij hoort de motor loeien. Net op dat moment is de rijstrook aan de linkerkant ietsjes vrij omdat een vrachtauto te langzaam optrekt. Misschien heeft de man daar juist op gewacht? In ieder geval scheurt hij ervandoor. Dirk springt opzij en redt zich daarmee het vege lijf. Twee automobilisten drukken op hun claxon van ergernis. Bijna hadden ze een botsing gehad. Dirk heeft het nakijken. Maar niet lang natuurlijk. Vier motoragenten staan onder het viaduct paraat om zulke snoodaards achterna te zitten. Hun sirenes schudden iedereen wakker, op de weg, aan de overkant, in de berm, onder en op het viaduct. De vluchtauto heeft een behoorlijke voorsprong maar de afstand met de razendsnelle BMW’s wordt snel kleiner. De snelheid bedraagt meer dan 200 kilometer per uur. Bij andere weggebruikers stolt het bloed in hun aderen als de stoet voorbij vliegt, ze denken dat ze stilstaan of dat ze op de Bulderbaan op Schiphol rijden. De achterste agent manoeuvreert zijn motor naar de rechter vluchtstrook en geeft dan een dot gas. De adrenaline spuit door zijn lichaam zoals de benzine door de motor. Zijn handen beginnen te zweten. De chauffeurs en passagiers in de auto’s die in een flits gepasseerd worden, worden hoorndol van het lawaai. Nadat deze motoragent alles en iedereen heeft ingehaald, voegt hij zich voor de vluchtauto en knijpt voorzichtig in de remmen. De vluchtende man beseft wanhopig dat hij dit spelletje niet kan winnen maar geeft nog niet op. Wat een afgang! Een tweede motorduivel herhaalt de actie van zijn collega, haalt iedereen in via de vluchtstrook en is inmiddels bijna uit het zicht verdwenen. Daar in de verte laat hij drie vrachtauto’s naast elkaar rijden en gebaart dat ze dat moeten blijven doen. De pientere chauffeurs hebben het al vlot door. Als het moet, rijden ze zo dicht naast elkaar dat er een boterham met pindakaas tussen geklemd kan worden.
Dan ziet de boef nog maar een uitweg. De laatste strohalm. Hij geeft een duw tegen de voorkant van de auto die rechts naast hem rijdt. Deze onschuldige chauffeur trapt op de rem en schiet door teveel tegenstuur naar links. Daar waar de vluchtauto zich zonet nog bevond. De vluchtstrook is geblokkeerd door de eerste vrachtauto maar daarnaast is de groene berm breed genoeg om een personenauto door te laten. Breed genoeg…, dat klopt maar niet hard genoeg. De Volvo raast zo’n honderd meter verder over het drassige gras. De Poolse vrachtwagenchauffeur volgt hem niet. Hoeft ook niet want de Volvo zit nu bijna tot aan zijn as in de modder. De wielen beginnen te slippen. Alle vier. De drek vliegt huizenhoog door de lucht. De auto krijgt plankgas maar komt geen meter verder. Grote witte wolken onttrekken de auto aan het zicht. Er is ook zoveel regen gevallen de laatste tijd. De vier motoragenten laten hun motoren op het asfalt staan en omsingelen hem te voet met getrokken pistool. Dan geeft de vluchter het op. De man wordt ruw uit zijn auto getrokken, op zijn buik in de smurrie gegooid, gearresteerd, in de boeien geslagen en afgevoerd in een inmiddels gearriveerd ME-busje. De vijftien kilo hasj waarvan hij nog maar één zielig jointje had kunnen genieten, had hij beter niet kunnen kopen.